Аз дари адолат бояд дар омад, ки тоҷикон то имрӯз аз пойдортарин миллат ба шумор мераванд, ба нудрат миллате чун тоҷикон бад‑ин шумораву шиддат заработеро рӯбарӯ шудаанд. Аммо каме фурсат кофӣ буд, ки ин миллат дубора ҷон бигирад. Н.Г. Павлов. Манбаъ: Амиршоҳӣ, Нурмуҳаммад. Давлатдории тоҷикон дар асрҳои ХI−ХIV.−Душанбе: Амри илм, 1999. –С.85‑86

ФЕҲРАСТ ВА КИТОБҲО

Санги зӯр

Санги зӯр

Маҷмӯаи шеърҳои озод, ғазалҳо, дубайтиву рубоиёти шоир Абдуллои Фозил аст, ки бо пешгуфтори шоиру муҳаққиқ Маликнеъмат Неъматзод манзури ҳаводорони каломи мавзун шудааст. Муаллифи пешгуфтор таъкид мекунад, ки Абдуллои Фозил дар истифодаи вожаҳои зиндаи мардуми Кӯҳистони Мастчоҳ, яъне ба забони адабӣ ворид кардани онҳо саҳми беандоза гузоштааст. Маҷмӯаи ашъори “Санги зӯр” аз 280 саҳифа иборат буда, дар нашриёти “Ориён Принт”-и шаҳри Хуҷанд мунташир шудааст.

Абдуллои Фозил аз соли 2014 инҷониб узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон аст “Пайки умед” (дар маҷмӯаи “Боли парвоз”-1992), “Кафсанҷ”(2006) ном китобҳояш ба дасти хонандагон расидааст.