Замоне буд, ки тоҷикон дар рушди рӯзгору фарҳанги халқҳои бошқирду тотор саҳми азим доштанд. Ҳасанбой Шарифов. Манбаъ: Шарифов, Ҳасанбой. Тоҷикони бурунмарзӣ: таърихи пошхӯрӣ ва аҳволи ҳозира.Чопи дуюм.−Хуҷанд: Раҳим Ҷалил, 1999. –С.175

ФЕҲРАСТ ВА КИТОБҲО

Санги зӯр

Санги зӯр

Маҷмӯаи шеърҳои озод, ғазалҳо, дубайтиву рубоиёти шоир Абдуллои Фозил аст, ки бо пешгуфтори шоиру муҳаққиқ Маликнеъмат Неъматзод манзури ҳаводорони каломи мавзун шудааст. Муаллифи пешгуфтор таъкид мекунад, ки Абдуллои Фозил дар истифодаи вожаҳои зиндаи мардуми Кӯҳистони Мастчоҳ, яъне ба забони адабӣ ворид кардани онҳо саҳми беандоза гузоштааст. Маҷмӯаи ашъори “Санги зӯр” аз 280 саҳифа иборат буда, дар нашриёти “Ориён Принт”-и шаҳри Хуҷанд мунташир шудааст.

Абдуллои Фозил аз соли 2014 инҷониб узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон аст “Пайки умед” (дар маҷмӯаи “Боли парвоз”-1992), “Кафсанҷ”(2006) ном китобҳояш ба дасти хонандагон расидааст.